کد مطلب:152426 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:185
مقام میرزا نبی خان به خاطر تأمین خرج روضه خوانی
مرحوم استاد، شیخ عبدالحسین تهرانی قدس سره این قضیه را نقل نمود: وقتی كه میرزا نبی خان، كه یكی از نزدیكان محمدشاه قاجار بود؛ وفات كرد (او در حیاتش به فسق و فجور در ظاهر معروف بود)، شبی در خواب دیدم كه گویا در باغها وعمارتهای بهشتی گردش می كنم و كسی نیز همراه من است كه منازل و قصرها را می شناسد. پس به جایی رسیدیم، كه آن شخص گفت: اینجا منزل نبی خان است! اگر می خواهی خودش را ببینی، آنجا نشسته است. سپس به جایی اشاره كرد.
من متوجه آنجا شدم كه دیدم كه او (میرزا نبی خان) در تالاری نشسته است. او چون مرا دید به من اشاره كرد و گفت: بیا بالا! من نزد او رفتم. پس نبی خان برخاست و سلام كرد و مرا در صدر مجلس نشانید و خودش به همان عادتی كه در دنیا داشت نشست، و من در حال او متفكر بودم!
او به من نگاه كرد و گفت: ای شیخ، گویا از مقام من تعجب می كنی؟ زیرا اعمال من در دنیا خوب نبود و نتیجه ای جز عذاب دردناك نداشتم. البته اینطور هم بود!
اما من در طالقان معدن نمكی داشتم و هر سال درآمد آن را به نجف اشرف می فرستادم، تا صرف برگزاری مراسم عزاداری حضرت سیدالشهداء علیه السلام شود. خداوند این مكان و باغ را در عوض آن به من عطا كرد!
مرحوم شیخ عبدالحسین تهرانی گفت: من از خواب بیدار شدم، در حالتی كه متعجب بودم. فردای آن روز این رؤیا را در مجلسی بازگو نمودم، پس یكی از فرزندان ملا مطیع طالقانی گفت:
این خواب رؤیای صادقانه است. او در طالقان معدن نمكی داشت و درآمد آن را كه نزدیك صد تومان بود، هر ساله به نجف می فرستاد و پدر من مسئول خرج كردن آن در راه عزاداری امام حسین علیه السلام بود.
مرحوم شیخ عبدالحسین تهرانی فرمود: تا آن وقت، من نمی دانستم كه او در طالقان ملك دارد و هر سال در نجف مراسم عزاداری برپا می كند. [1] .
من متوجه آنجا شدم كه دیدم كه او (میرزا نبی خان) در تالاری نشسته است. او چون مرا دید به من اشاره كرد و گفت: بیا بالا! من نزد او رفتم. پس نبی خان برخاست و سلام كرد و مرا در صدر مجلس نشانید و خودش به همان عادتی كه در دنیا داشت نشست، و من در حال او متفكر بودم!
او به من نگاه كرد و گفت: ای شیخ، گویا از مقام من تعجب می كنی؟ زیرا اعمال من در دنیا خوب نبود و نتیجه ای جز عذاب دردناك نداشتم. البته اینطور هم بود!
اما من در طالقان معدن نمكی داشتم و هر سال درآمد آن را به نجف اشرف می فرستادم، تا صرف برگزاری مراسم عزاداری حضرت سیدالشهداء علیه السلام شود. خداوند این مكان و باغ را در عوض آن به من عطا كرد!
مرحوم شیخ عبدالحسین تهرانی گفت: من از خواب بیدار شدم، در حالتی كه متعجب بودم. فردای آن روز این رؤیا را در مجلسی بازگو نمودم، پس یكی از فرزندان ملا مطیع طالقانی گفت:
این خواب رؤیای صادقانه است. او در طالقان معدن نمكی داشت و درآمد آن را كه نزدیك صد تومان بود، هر ساله به نجف می فرستاد و پدر من مسئول خرج كردن آن در راه عزاداری امام حسین علیه السلام بود.
مرحوم شیخ عبدالحسین تهرانی فرمود: تا آن وقت، من نمی دانستم كه او در طالقان ملك دارد و هر سال در نجف مراسم عزاداری برپا می كند. [1] .
[1] ترجمه دارالسلام نوري ج 2، ص 231 - كرامات الحسينية ج 1، ص 169 به نقل از داستانهاي شگفت - وقايع الايام ص 14 - سحاب رحمت ص 88.